Al op jonge leeftijd is bij mij de Taalontwikkelingsstoornis geconstateerd ik heb op speciaal onderwijs zowel voor me basisschool als voor mijn middelbare school. gezetten.
Op school leer ik verschillende vakken maar hoe ik met mij Taalontwikkelingsstoornis moest om gaan dat leerde ik niet.
Ik zat wel in praat groepen omdat mijn emotionele ontwikkeling nog wel verstoord was.
Als het niet ging zo als ik het in mijn hoofd had flipte ik, mijn taal was nog te weinig ontwikkeld om een andere te kunnen uitleggen in woorden wat ik bedoelde.
Communicatie:
Communicatie met mijzelf had ik veel moeite mee maar niemand had mij ooit geleerd hoe je hier mee moest omgaan, dus hoe ben je ergens niet goed in als je het nooit heb geleerd?
Ook communicatie naar een ander vond ik erg lastig en ook dit heb ik weinig geleerd op school.
Nou maar school carrière heb ik verschillende cursussen gevolgd rond om communicatie omdat ik zo graag een ander wilde gaan vertellen wat er in mijn hoofd voorkomt.
Mijn diepe wens om met andere mensen te communiceren was groot.
Hij een van de bekendste cursussen die ik heb gevolgd is de Tom training: deze training heb ik inzicht gekregen in mijn eigen denken en hoe ik dit onder woorden mag brengen naar een ander.
We deden in deze training verschillende rollen spelen waardoor ik inzicht krijgen hoe communicatie werkt.
Helaas bestaat deze training niet meer voor kinderen met een taal ontwikkelingsstoornis, maar ik ben bezig met een opleiding om dit wel te kunnen geven in de toekomst.
Ook NLP heeft mij geholpen rond om communicatie met mezelf en met een ander hier in heb ik de meest grootste stap gemaakt die ik ooit kon wensen om te maken rond om hoe communiceer je met de buitenwereld.
De methodiek NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren) gebruik ik hoe communiceer je met de gedachtes van je hoofd in de taal die je wil spreken.
Samen met hoe denk ik en hoe wil ik zijn.
Tijdens mijn NLP opleidingen die ik nu heb gedaan heb ik vooral geleerd: ik ben wie ik ben en ik ben uniek zoals ik ben.
Maar hoe kom ik dan op de uitspraak van de taal net zo is als springtouwen?
Wij praten ongelofelijk veel en als jij in een talige wereld komt waar iedereen tempel intercity taal spreekt en jij wilt als iemand die als een soort van stoptrein ook wilt gaan communiceren dan moet je het juiste moment vinden om in te springen met wat ik wil gaan zeggen.
Voor kinderen met een taal ontwikkelingsstoornis is deze talig wereld veel te snel waardoor ik als persoon die een taal ontwikkelingsstoornis heb het lastig vind om te gaan communiceren met een ander.
Want wanneer is dat mooi moment dat je iets terug gezegd?
En als je iets terug wilt zeggen wat zeg je dan?
Heb ik er nog wel onthouden wat ik wil gaan zeggen of raster alleen maar de gedachtes van een ander want die had gezegd door mijn hoofd?
Communiceren als iemand met een taal ontwikkelingsstoornis is niet makkelijk maar het is wel mogelijk als je het juisten moment kent.
Maar kom er maar eens achter wanneer dat juiste moment is!
Daarom mijn uitspraak “communicatie is net als touwtje springen”
Wanneer spring jij in een gesprek?
Hoe ervaar jij dit zelf en hoe lastig denk je dat is dit zal zijn voor een kind of een jongere met een taal ontwikkelingsstoornis?
Geschreven door Mariëlle Vermeulen
Van gevoel bij TOS.
Ik beid verschillende communicatie trainingen aan om kinderen en jongeren met spelenderwijze hun zelf en hun buitenwereld beter te begrijpen.
Reactie plaatsen
Reacties